NORMED
(με αλφαβητική σειρά)
Η Δρ. Δέσποινα Βαλατσού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία με ειδίκευση στην Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρώτο πτυχίο, 1998) και Digital Media στο Πανεπιστήμιο του Sussex στην Αγγλία (Master of Arts, 2000). Πήρε το διδακτορικό της με τίτλο «Ανάδυση νέων μνημονικών τόπων στο διαδίκτυο» το 2014 από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (2014). Έχει εργαστεί στο παρελθόν ως ιστορικός-ερευνήτρια σε πολλά ερευνητικά προγράμματα του Ιστορικού Αρχείου ΕΚΠΑ. Διδάσκει Ψηφιακές Ανθρωπιστικές Επιστήμες στο Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της ΑΣΚΤ, όπου επίσης εκπονεί μεταδιδακτορική έρευνα με θέμα «Ψηφιακή δημόσια ιστορία και ιστορική κουλτούρα: Σχεδιάζοντας μια πρωτότυπη και καινοτόμα δράση πληθοπορισμού για το 1821». Τα ερευνητικά και διδακτικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τα εξής: Ψηφιακές Ανθρωπιστικές Επιστήμες, Ψηφιακή Ιστορία, Δημόσια Ιστορία, Σπουδές της Μνήμης. Μιλάει Αγγλικά και Γαλλικά.
Ο Γιώργος Καλπαδάκης είναι Ερευνητής στο πεδίο Εξωτερική Πολιτική στο Κέντρο Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών (ΚΕΙΝΕ), με ειδικότητα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη συγκρότηση κρατικών θεσμών. Το 2023-24 θα είναι Lewis-Gibson Fellow στο Centre for Greek Studies (CGS) του πανεπιστημίου Cambridge, όπου το 2015-17 διετέλεσε Visiting Scholar στο Centre of Development Studies (CDS). Το 2021-22 υπήρξε Visiting Scholar στο Center for European Studies (CES) του πανεπιστημίου Harvard με υποτροφία από το Ίδρυμα Fulbright, όπου εργάσθηκε πάνω στις στρατηγικές των μικρών κρατών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχει διδάξει στα τμήματα Νομικής και Πολιτικής Επιστήμης στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Οι μονογραφίες του περιλαμβάνουν Το Μακεδονικό Ζήτημα, 1962-1995. Από τη σιωπή στη λαϊκή διπλωματία (Καστανιώτης 2012, 2017, 2023; Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών 2013) και Κυπριακό, 1954-1974. Στοχαστικές προσαρμογές και ο αιώνιος δηλιγιαννισμός (Παπαζήσης 2021, 2022), ενώ το προσεχές βιβλίο του αφορά στο όραμα της εγκαθίδρυσης συνομοσπονδίας βαλκανικών κρατών στη μετα-οθωμανική εποχή το 1828-29 (ΣΩΒ 2023). Το 2022 εξέδωσε μαζί με τον Καθ. Β. Σαμπατακάκη (Lund U.) το A Swedish Philhellenic Pamphlet from 1821, ως 1ος τόμο του Grifos, περιοδικού του Φιλανδικού Ινστιτούτου Αθηνών. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του Scandinavian Journal of Byzantine and Modern Greek Studies. Φοίτησε στο University College London (BSc Honours HPSS), το London School of Economics and Political Science (MSc International Relations) και το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Διδακτορικό δίπλωμα, Τμ. Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης).
Η Καλλιρρόη Λινάρδου είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Θεωρίας & Ιστορίας της Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών με γνωστικό αντικείμενο την Ιστορία Τέχνης του Βυζαντίου και του Δυτικού Μεσαίωνα. Είναι πτυχιούχος (1993) του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στην Αρχαιολογία, κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών (ΜΑ, 2000), στην Ύστερη Αρχαιότητα & τις Βυζαντινές Σπουδές, King’s College, Λονδίνο και διδακτορικό (PhD, 2004), Βυζαντινή Τέχνη, Institute of Archaeology and Antiquity, Centre of Byzantine, Ottoman and Modern Greek Studies, University of Birmingham. Υπήρξε υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, του Ιδρύματος Α.Γ. Λεβέντη, του Arts and Humanities Research Board (A.H.R.B) της Βρετανικής Ακαδημίας και του Stanley J. Seeger Κέντρου Ελληνικών Σπουδών, Princeton. Από τον Ιούνιο του 2010 διδάσκει ως μέλος ΔΕΠ στο Τμήμα Θεωρίας & Ιστορίας της Τέχνης. Στο παρελθόν (1994-1999) είχε απασχοληθεί ως συμβασιούχος αρχαιολόγος πεδίου σε περιφερειακές υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις της εστιάζονται κατά κύριο λόγο στη μελέτη των μεσαιωνικών εικονογραφημένων χειρογράφων.
Ο Μιχάλης Σωτηρόπουλος είναι ιστορικός της νεότερης Ευρώπης με έμφαση στη διανοητική ιστορία της Μεσογείου και τις διαδικασίες εκείνες (εξεγέρσεις, επαναστάσεις, συγκρότηση κρατών κλπ.) που μετασχημάτισαν την πολιτική κουλτούρα και την πολιτική γεωγραφία της περιοχής κατά το μακρύ 19ο αιώνα. Ο Μιχάλης σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Γιορκ, στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στο Παρίσι και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, όπου υποστήριξε και τη διδακτορική του διατριβή. Έχει διδάξει ή εργαστεί ως ερευνητής στα Πανεπιστήμια του Λονδίνου, της Οξφόρδης, στο Πρίνστον, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και στο Πανεπιστήμιο Θράκης. Από το 2021 είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής στη Βρετανική Σχολή Αθηνών και κύριος ερευνητής του ερευνητικού προγράμματος ‘Unpublished Archives of British Philhellenism during the Greek Revolution, 1821-1832’. Μελέτες του έχουν εκδοθεί σε διάφορες γλώσσες, σε ξένα και ελληνικά επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους, ενώ πολύ πρόσφατα εκδόθηκε η μονογραφία του με τίτλο Liberalism after the Revolution: The Intellectual Foundations of the Greek State, ca. 1830-1880 από το Cambridge University Press, 2023. 
Συντονισμός: 
Η Αθηνά Μποζίκα γεννήθηκε το 1993 στην Αθήνα. Σπούδασε Θεωρία και Ιστορίας της Τέχνης στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, ενώ κατέχει μεταπτυχιακό δίπλωμα σπουδών από το ΠΜΣ Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ (κατεύθυνση «Κοινωνιολογία και Κοινωνική Θεωρία»). Από το 2023 εκπονεί διδακτορική διατριβή με θέμα την ιστορία του ψηφιακού βιβλίου στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ. Εργάζεται στο Κέντρο Έρευνας για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες (KEAE) ως ερευνήτρια, γραμματέας του Κέντρου και ως συντονίστρια και επιμελήτρια του εκδοτικού σκέλους του ΚΕΑΕ, της Ψηφιακής Βιβλιοθήκης ΚΕΑΕ. Έχει συμμετάσχει σε καλλιτεχνικά και ερευνητικά πρότζεκτ. Τα ερευνητικά της ενδιαφέρονται αφορούν στην ιστορία του βιβλίου ως αντικειμένου, στην ιστορία της ψηφιακής τεχνολογίας και του ψηφιακού design, με έμφαση στη σχέση σώματος και ψηφιακού, καθώς και τη σχέση υλικότητας και ψηφιακού χώρου.